15 Rozdział

Kilka dni później..

Obudziłam się już o szóstej, ponieważ o dziesiątej trzydzieści, musimy być na lotnisku. Niestety wszystko, co dobre szybko się kończy. Uchyliłam powieki i ujrzałam Krzyśka, który zawzięcie się na mnie patrzył. Uśmiechnęłam się na wspomnienie wczorajszej nocy. Te kilka dni minęło nam we wspaniałej atmosferze. Mam mnóstwo wspomnień, ale najbardziej utkwią mi w pamięci te zaręczyny na basenie. O tych incydentach z Facundo wolałabym zapomnieć i raczej nie wspominać nikomu. Tym bardziej Miśkowi. Z resztą ja jeszcze nie wiem, jak mu powiem, że za niedługo biorę ślub, a co dopiero mówić o rzeczach, o których on nie ma prawa wiedzieć..

- Dzień dobry – wyszczerzył się Ignaczak

- Dzień dobry – cmoknęłam go w usta

- Jakie nastawienie na dzisiejszy dzień?

- Yy.. sama nie wiem. Igłuuś…

- Oho. Coś chcesz..

- Czy ja zawsze muszę coś chcieć?

- Jak mówisz w ten sposób, to za każdym razem znaczy, że coś ode mnie chcesz.

- Nie prawda!

- Prawda. I nie kłóć się, tylko przejdź do konkretów – ukazał rząd swoich bialutkich zębów

- Okey.. Więc. Igłuuś nie możemy jeszcze tutaj zostać?

- Lenka, dobrze wiesz, że nie. Trener chyba by mnie zabił.. Uwierz mi, ja też z chęcią bym tutaj został, ale no niestety.. trzeba wracać.

- Ale w Polsce znowu będę cię tak rzadko widywać.. Znowu nie będziesz miał czasu, po treningach będziesz zmęczony.. Ja to rozumiem! Naprawdę! Ale no tutaj jest tak cudownie…

- Spokojnie, jeszcze nie raz polecimy gdzieś razem na wakacje. – puścił mi oczko

Nagle zrobiło mi się niedobrze. Pobiegłam do łazienki, gdzie opróżniłam żołądek w bardzo nieprzyjemny sposób. Chwilę później usłyszałam pukanie do drzwi.

- Lenka? Wszystko okey?

- Tak. To znaczy prawie..

- Mogę wejść?

- Nie. Daj mi chwilę, dobrze?

- Jasne, ale gdyby coś to zawołaj

- Okey

Kiedy już poczułam, że to nieprzyjemnie uczucie powoli mija, usiadłam na chłodnych kafelkach i oparłam się o ścianę. Nie wiedziałam, co mi jest. Może zatrucie albo.. Nie. Nie ma mowy! To przecież niemożliwe! Ale chwila.. dzisiaj jest dwudziesty czwarty.. Kurde! To nie dzieje się naprawdę.. Wracamy do Polski i pierwsze, co robię to kupuję test. Tylko teraz muszę jeszcze powiedzieć Krzyśkowi o moich przypuszczeniach. Powoli się podniosłam. Obmyłam twarz i umyłam zęby, a następnie opuściłam toaletę. W sypialni siedział Libero i gdy tylko mnie zobaczył, momentalnie znalazł się obok.

- Wszystko dobrze?

- Tak. Chyba..

- Chyba?

- Krzysiek, musimy pogadać.

- Dobrze, słucham

- Mam pewne podejrzenia, ale najpierw muszę się ciebie, o coś spytać..

- Noo, to pytaj

- Ty ostatnio nie używałeś prezerwatyw, no nie?

- Przecież wiesz, że nie. Myślałem, że bierzesz tabletki.

- No właśnie, boo one mi się skończyły..

- Kiedy?

- Pięć dni temu, czy jakoś tak…

- Co?

- No tak. Wiem, powinnam ci powiedzieć, ale jakoś wypadło mi to z głowy

- Co zrobimy, jeśli okaże się, że na serio jesteś w ciąży..?

- A co mamy zrobić? – zdziwiłam się

- Chyba nie myślisz o aborcji?!

- Lenka, posłuchaj..

- Nie! To ty mnie posłuchaj! Jeśli myślisz, że będę w stanie usunąć to dziecko, to grubo się mylisz!

- Jestem sportowcem, mam jeszcze parę ładnych lat kariery przed sobą. Nie chcę teraz żadnego dziecka, rozumiesz?

- Nie. Nie rozumiem. Może najlepiej będzie, jak nie weźmiemy tego ślubu, co? Będziesz mógł się dalej rozwijać, nie będziesz musiał przejmować się mną i dzieckiem. Będzie super! Po prostu zaje*iście!

- Lenka! Przestań! Nie chcę się kłócić, ale też nie jestem w tym momencie gotowy na dziecko, zrozum..

- Na dziecko gotowy nie jesteś, ale na to, żeby je zabić, to tak?!

- To nie tak, Lenka..

- Dobra, skończ. Idę się przejść. Wrócę o dziewiątej. Cześć. – rzekłam i wyszłam z pokoju trzaskając drzwiami

Biegłam przez korytarz, kiedy nagle wpadłam na kogoś. Był to nikt inny, jak Facundo. Nie wiele myśląc, bez słowa po prostu się do niego przytuliłam.

- Lena? Co się stało?

- Możemy nie rozmawiać na korytarzu? – powiedziałam łkając

- Jasne, chodź do mnie. Nico wyszedł, więc będziemy mogli na spokojnie porozmawiać.

Gdy tylko przekroczyliśmy próg, zaczęłam się trochę uspokajać. Conte zamknął drzwi i kazał mi się rozgościć.

- Chcesz coś do picia?

- Może wody poproszę..

- Jasne, już się robi.

Chwilę później przyjmujący wrócił z dwiema szklankami wody, które postawił na małym, szklanym stoliku. Przez moment siedzieliśmy w kompletnej ciszy. Nie wiedziałam od czego mam zacząć. A może nie powinnam mu mówić, co się stało? Przecież, to nie jego sprawa. Tylko moja i Krzyśka.

- To jak.. powiesz mi co się stało?

- Ymm.. Facu, ja chyba nie chcę o tym rozmawiać.

- I będziesz to w sobie tak dusić?

- Nie. Porozmawiam z Michałem albo z Dagą, jak wrócę do Bełchatowa.

- Jak chcesz. Zaraz, chwila.. Bełchatowa? Przecież mieszkasz z Igłą.

- To już nie mogę odwiedzić brata?

- Nie no, możesz. Przepraszam, nawet nie pomyślałem.. – zaśmiał się

- Spoko.

- Nie powiesz mi, o co poszło prawda?

- Nie do końca, ale powiem.

- To słucham…

- Bo, ja.. zemdliło mnie rano, miesiączka mi się spóźnia, nie zabezpieczaliśmy się z Krzyśkiem od jakiegoś czasu i mam pewne podejrzenia.

-  Jesteś w ciąży? – wytrzeszczył oczy

- Nie wiem, ale mam nadzieję, że nie..

- Dlaczego?

- Nie pytaj. Nie chcę o tym rozmawiać

- Okey

- Przepraszam, ale muszę już iść. Niedługo musimy jechać na lotnisko, więc zobaczymy się dopiero jak wrócicie – uśmiechnęłam się

- Spokojnego lotu. Paa – przytulił mnie na pożegnanie

- Paa – pomachałam mu, kiedy już odchodziłam

- Lenka! Pogodzicie się. Spokojnie – puścił mi oczko

Jakoś nie chciałam wracać do pokoju. Nie miałam ochoty na kolejną kłótnię z Libero. Ustałam przed drzwiami. Wzięłam głęboki oddech, po czym weszłam do środka. Ignaczak siedział na kanapie i pisał coś na telefonie. Stałam przez chwilę i bacznie go obserwowałam. Nie chciałam się z nim kłócić. Tylko co to będzie, jeśli okaże się, że naprawdę jestem w ciąży? Chyba na razie wolę o tym nie myśleć.

- Spakowałaś się? – zapytał oschle Libero

- Nie

- To na co czekasz? Za dziesięć minut jedziemy na lotnisko.

Nie odpowiedziałam. Poszłam spakować swoje rzeczy do walizki. Z hotelu wyruszyliśmy kilkanaście minut przed dziesiątą. Bałam się latać samolotem. Kiedy lecieliśmy do Barcelony, Ignaczak albo mnie przytulał albo trzymał za rękę. Był przy mnie. A teraz? Teraz praktycznie ze sobą nie rozmawiamy. No super.. Samolot powoli zaczął się unosić. Zacisnęłam dłonie w pięści i wstrzymałam oddech. Libero zauważył mój strach i aby dodać mi otuchy chwycił moją dłoń.

- Nie bój się – uśmiechnął się

Odwzajemniłam gest siatkarza. Chciałam to wszystko sobie z nim wyjaśnić. Bo po co się kłócić? Może jednak nie jestem w tej ciąży..?

- Krzysiek.. – zaczęłam niepewnie

- Słuchaj Lenka, ty akurat nie musisz mi się tłumaczyć. To ja powinienem cię teraz przepraszać, więc przepraszam. Nie powinienem był tak się denerwować.

- A co jeśli, to wszystko okaże się prawdą?

- Damy radę. Razem. Chyba nie myślałaś, że cię zostawię? – zaśmiał się

- No wiesz.. twoja reakcja była dość dziwna i przyznam, że przeszło mi to przez myśl…

- Lenka. Nie zostawiłbym cię, dlatego że jesteś w ciąży. Nawet gdybyś miała przytyć sto kilo, mieć cellulit czy cokolwiek innego, to i tak bym cię nie zostawił i nie zostawię. Jasne?

- Tak, jasne – przytuliłam go

Byłam jakoś dziwnie zmęczona i nawet nie wiem kiedy, zasnęłam. Obudził mnie Krzysiek, mówiąc, że zaraz będziemy lądować. Na szczęście cały lot minął bardzo spokojnie. Wzięliśmy swoje bagaże i wsiedliśmy do taksówki.

- Dokąd jedziemy? – zapytał kierowca

- Do Rze.. – zaczęłam, ale nie było dane mi skończyć

- Do Bełchatowa – przerwał mi Igła

- Co? Jak to? – zaczęłam pytać

- Misiek dzwonił i powiedział, że mamy do nich wpaść, no to wpadniemy – wyszczerzył się

Westchnęłam tylko i zaczęłam się zastanawiać nad tym, jak poinformujemy mojego braciszka, o tym, że bierzemy ślub. Dotarliśmy na miejsce. Krzysiek zapłacił panu należną sumę, po czym wziął nasze walizki. Drzwi były zamknięte, nikt nie otwierał.

- Może ich nie ma? – spytałam

- Masz swoje klucze?

- Mam, mam.

Przekręciłam dwa razy odpowiednim kluczem w zamku, a następnie weszliśmy do środka. Wszędzie było ciemno. Weszliśmy z Libero do salonu. Nagle światło się zapaliło, a zza ścian i kanapy wyskoczyli nasi przyjaciele.

- Niespodzianka! – krzyknęli

- Cześć siostra! Nareszcie jesteście! – jako pierwszy zaczął ściskać mnie Misiek

- No jesteśmy, jesteśmy – uśmiechnęłam się

Kiedy już ze wszystkimi się przywitaliśmy, zaczęła się impreza. Jakieś dwie godziny później ruszyłam na poszukiwania Dagmary.

- Daga! – zawołałam widząc ją w kuchni

- Tak?

- Masz..?

- Tak, mam. Chodź do łazienki.

Jeszcze w Barcelonie napisałam Dadze sms-a, żeby kupiła mi test ciążowy. Ta nie pytając o nic, zrobiła to, o co ją poprosiłam. Siedziałyśmy na podłodze, czekając na wynik.

- Sprawdź.. – rzekła żona mojego brata

Wzięłam test do ręki i sprawdziłam wynik.

- Może na razie nie mówimy nic Miśkowi, co? – zapytałam

- Lenka, to twój brat.. Ale zrobisz, co zechcesz. – puściła mi oczko

Opuściłyśmy pomieszczenie, a ja poszłam do swojego narzeczonego. Czas wielki chyba powiedzieć wszystkim prawdę. Usiadłam obok Krzyśka i popatrzyłam na niego.

- Może w końcu im powiemy, co?

- Okey, kto mówi? Ja czy ty?

- Ty zacznij – nakazałam

- Co? O co chodzi? – zaczął dopytywać Winiarski

- Spokojnie braciszku, zaraz się dowiesz. Możecie ściszyć muzykę?

- Jasne, już się robi! – zawołał Wlazły

- A więc.. Ja i Lena… My..

- Bierzemy ślub. – dokończyłam

Michał, akurat w tamtym momencie musiał coś pić. Zdziwiony tą wiadomością wypluł napój, który pił.

- Że co? – wytrzeszczył oczy

- No to, co słyszałeś...

- Gratuluję siostra! – rzucił mi się na szyję

Wszyscy zebrani zaczęli bić brawo.

*Michał

Nagle zaczął dzwonić mój telefon. Przeprosiłem wszystkich i wyszedłem przed dom. Zastrzeżony numer? Normalnie bym nie odbierał, ale tym razem coś mnie jednak podkusiło.

- Halo?

- Dobry wieczór Panie Winiarski, Lenka już wróciła?

Od razu poznałem ten głos. Kogo jak kogo, ale tego drania nie idzie zapomnieć.

- Czego chcesz?

- Ej, ej, ej.. Nie tak ostro siatkarzyku… Dobrze wiem, że ta twoja siostrunia teraz jest u ciebie z tym całym Ignaczakiem.

- Dobra mów, czego chcesz, bo się rozłączam.

- Ja? Nie chcę nic. Tylko tego, żebyście zapłacili za to, że trafiłem do paki.

- Zasłużyłeś na to i moim zdaniem, powinieneś siedzieć tam do końca swojego pieprzonego życia.

- Przecież ja nic nie zrobiłem?

- Nic?!

- O jeny.. przeleciałem tylko twoją siostrzyczkę. Nie moja wina, że ona tego nie chciała. Ja chciałem i to się liczy.

- A weź spier.. Odpieprz się od niej i od nas wszystkich!

- Dobra, dobra. Tylko z góry mówię, uważaj na nią. Na siebie z resztą też. Do zobaczenia.

Nie mogłem dłużej tego słuchać, więc zakończyłem połączenie. Nie chciałem nikogo martwić, dlatego też postanowiłem nikomu nie mówić, o tej rozmowie. Wróciłem z powrotem do gości. Wszyscy siedzieli w salonie i słuchali opowieści Lenki i Igły.

- Ooo Misiek! – bełkotał już dość pijany Ignaczak

- Igła ty już lepiej nie pij – zaśmiałem się

- Posłuchaj. Muszę ci coś powiedzieć, bo wiesz.. nie wiem czy jesteś świadomy tego, że Lenka prawdopodobnie jest w ciąży

- Że co? – spojrzałem na siostrę

Nie mogłem uwierzyć w to, co słyszę.. Lenka w ciąży? Ja mam być wujkiem? No to są chyba jakieś jaja…

*Lena

- Lenka powiedz mi, że on robi sobie jaja! – Winiar dalej niedowierzał

- Spokojnie! Nie jestem w żadnej ciąży. – oznajmiłam

- Co? Ale przecież w Barcelonie mówiłaś co innego.. – zaczął dopytywać Libero

- No tak.. Ale zrobiłam sobie test i wynik wyszedł negatywny, więc nie masz się, o co martwić Krzysiu. Ty Misiek też możesz się już uspokoić.

- Dobra ludzie, nie wiem jak wam, ale mi wystarczy wrażeń..

Posiedzieliśmy jeszcze z godzinę, może dwie.. Albo i dłużej. No z resztą nieważne. Około czwartej nad ranem położyliśmy się do łóżek. Nie mogłam zasnąć mimo zmęczenia. Ciągle myślałam o telefonie od Mateusza.. Wolałam na razie się nie zamartwiać i myśleć tylko o pozytywach. W tym momencie pozytywne było to, że ja i Krzysiek niebawem bierzemy ślub. Zmęczenie wzięło górę, a ja uległam i poszłam spać, bo jutro szykował się dość ciekawy dzień. Mam nadzieję, że będzie on dobry. 

____________________________________________________

No i jest piętnasty rozdział! :D

No to jeszcze trochę i koniec.. :3 W głowie siedzi mi już kolejna historia.. ^.^ Bohaterów już mam, pomysł jak to będzie wyglądać, też.. :D Nic, tylko napisać :)) ♥ Ale na razie będę się zajmowała pisaniem tego opowiadania :D Jeszcze trochę pewnie tu namieszam.. ;)) :D 

A tak z innej beczki, to jak wszyscy już zapewne wiedzą, to pokonaliśmy USA 3:2! ♥ Dzięki temu awansowaliśmy do Final Six w Rio de Janeiro!! :D Brawo Panowie! :*** ♥

A dzisiaj drugi mecz, w którym będziemy walczyć o pierwsze miejsce w tabeli :D 

Pozostaje nam teraz tylko kibicowanie i trzymanie kciuków za naszych chłopaków :))) ♥

Do napisania! :****

Czytasz+Komentujesz=Motywujesz! :**** ♥