5 Rozdział

Nagle dobiegły nas gwizdy chłopaków. Konkretniej to Rafała i Pita.. Oni to zawsze wiedzą, kiedy wejść. No trudno.

- Uhuhuu.. Co to za romansee..? – zapytał Buszek

W odpowiedzi wywróciłam oczami i spojrzałam na Krzyśka. Nie wiedziałam, co mam im odpowiedzieć i czy w ogóle coś mówić. Przecież ja i Igła nie jesteśmy razem, a przed chwilą się całowaliśmy.. To ciekawe. Gdybym widziała to u kogoś innego, to zapewne pomyślałabym, że to chore. W tym wypadku nie tylko ta sytuacja była chora.. Ale mniejsza z tym. Ignaczak zmierzył siatkarzy wzrokiem i popukał się w czoło.

- Dziękuję.. – powiedziałam z uśmiechem na twarzy

Miałam zamiar odejść, ale Libero mi to uniemożliwił łapiąc mnie za nadgarstek. Spojrzałam na Niego pytająco..

- Lenka, chyba musimy pogadać hm..? – wyszeptał, ale był zaskakująco poważny

Pokręciłam głową z nadzieją, że odpuści..

- Nie wykręcisz mi się. Po treningu zabieram Cię na spacer

- Okey, niech będzie..

Nie miałam ochoty na tą rozmowę. Czego miała ona niby dotyczyć ? Nas? To nie ma sensu! Dobrze wiem, że nie możemy być razem i już! Tak trudno zrozumieć..? Czy ten człowiek musi być taki uparty..? Od stawiania na swoim, to jestem ja. Mimo wszystko nie mam wyjścia.. Nie chcę oszukiwać Krzyśka i sama też nie chcę cierpieć. Nie rozmawiałam z żadnym mężczyznom o tym, co się wydarzyło... Co prawda mój brat wie o wszystkim, ale ten temat był jest i zapewne zawsze będzie dla mnie trudny. Moje rozmyślania przerwał głos Fabiana, który oznajmił, że mogę się zbierać. Wyszłam przed halę i tak jak obiecałam, czekałam na Igłę. Myślałam, że to kobiety potrzebują mnóstwa czasu na ogarnięcie się, a jednak nie tylko kobiety.. Haha. Siedziałam na ławce i patrzyłam w niebo. Myślałam nad reakcją Ignaczaka. Co jeśli przestanie Mu na mnie zależeć? Nie chcę Go stracić, ale nie wiem czy mogę z Nim być. To wszystko jest takie skomplikowane! Nagle poczułam, że ktoś zakrywa mi oczy dłońmi. Wystraszyłam się trochę, no ale któż to mógłby być inny, jak nie szanowny Pan Krzysztof..

- Krzysiek, przecież wiem, że to Ty.. – zaśmiałam się i ściągnęłam Jego dłonie z mojej twarzy

- Ale skąd?

- Poznałam po zapachu..

- Mmhm, to jak? Możemy już jechać?

W odpowiedzi skinęłam głową. Siatkarz chwycił mnie za rękę i pomógł wstać. Wsiedliśmy do Jego auta i ruszyliśmy. Nie wiedziałam, gdzie mnie zabiera, ale miałam nadzieję, że będziemy mogli spokojnie porozmawiać. W pewnym momencie zatrzymał pojazd. Rozejrzałam się. Było to piękne miejsce.. Wiele zieleni, drzewa, rzeczka, ćwierkające ptaki.. Słońce przedzierające się przez gałęzie. Nie wiedziałam, gdzie dokładnie jesteśmy, bo nigdy wcześniej tu nie byłam, ale chyba to będzie moje takie miejsce na przemyślenia..

- Wysiadamy?

- Pewnie – uśmiechnęłam się

Chwilę później spacerowaliśmy sobie wzdłuż rzeczki. Nie mówiliśmy nic. Słychać było tylko wiatr i ptaki.

- Powiesz mi, dlaczego nie możemy być razem? – przerwał ciszę Ignaczak

- To dla mnie naprawdę trudny temat.. Nie lubię wracać, do tego, co się zdarzyło, ale..

- Ale?

- Ale uważam, że należą Ci się jakieś wyjaśnienia z mojej strony. Krzysiek, to nie tak, że mi na Tobie nie zależy.. Jesteś dla mnie kimś ważnym. Nie sądziłam,  że kiedyś jeszcze się zakocham, a jednak.

- Zaraz.. Ty powiedziałaś „zakocham”??

- Tak.

- Czyli Ty jednak coś do mnie czujesz?

- Tak. Czuję, ale boję się związać z mężczyzną rozumiesz?

- No nie do końca..

- Dwa lata temu.. Miałam chłopaka, którego bardzo kochałam, ale On.. On mnie.. – nie mogłam dokończyć, to wspomnienie za bardzo bolało..

- Co? Co On Ci zrobił??

- Krzysiek.. On mnie zgwałcił – po moich policzkach popłynęły łzy

- Jak to? – w oczach siatkarza pojawił się ból

- Od początku naciskał, ale ja mówiłam, że jeszcze nie jestem gotowa. Niby powiedział, że rozumie i na jakiś czas przestał o tym wspominać. Pewnego dnia postanowiłam pójść na spacer. Nie wiem dlaczego, ale poszłam akurat do lasu. Było już dość ciemno, ale przez myśl mi nie przeszło, że ktoś może mnie zaatakować. Przez dłuższą część drogi czułam na sobie czyjś wzrok.. Pomyślałam sobie, że może to jakieś zwierze, a ja jestem tylko przewrażliwiona. Chwilę później usłyszałam szelest. Jeden. Drugi. Ktoś szedł w moim kierunku. Zakrył mi usta dłonią i pchnął na drzewo.. Broniłam się.. Kopałam, drapałam, krzyczałam, szamotałam się. To nic nie dało. Za to jeszcze bardziej oberwałam. Kilka razy w twarz i w brzuch..

- Skąd wiedziałaś, że to Twój chłopak?

- Podczas gdy.. Gdy mi to robił, powiedział mi na ucho „A mogło być po dobroci.. Zapewne byłoby milej Kochanie”. Nie zapomnę tego.. Tych słów. Tego, co tam się wydarzyło. – mówiąc to wszystko płakałam.. nie mogłam opanować łez spływających mi po policzkach..

- Lenka.. Ja.. Nie wiedziałem..

- Skąd mogłeś wiedzieć..? Z nikim nie chciałam o tym rozmawiać. Ani z rodzicami, ani z psychologiem, ani z Michałem.. Z nikim. Mówię Ci to wszystko tylko dlatego, że mi na Tobie zależy i nie chcę Cię stracić!

Siatkarz milczał… Najwyraźniej zaskoczyłam Go ta opowieścią. Tylko, co On teraz zamierza zrobić..? Będzie chciał jeszcze ze mną być?

- Nic nie powiesz..? – zapytałam spoglądając Mu w oczy

- Już Ci na mnie nie zależy..? Zmieniłeś zdanie? Rozmyśliłeś się..? – pytałam dalej

- Lenka.. To nie tak. Pewnie, że mi na Tobie zależy! Jak mogłaś pomyśleć, że tak nie jest?! To, że przytrafiło Ci się coś.. Coś takiego, to przecież nie Twoja wina.

- A czyja? Mogłam nie iść do tego cholernego lasu! Mogłam siedzieć w domu! Nic takiego nie miałoby wtedy miejsca!

- Ej.. ej.. Spokojnie..

- Jak mam być spokojna?!

Krzysiek próbował mi jakoś pomóc i o dziwo Mu się to udało. Przytulił mnie i mimo tego, że próbowałam wyrwać się z Jego ramion, On mi na to nie pozwalał.

- Już dobrze.. Nie pozwolę Cię więcej skrzywdzić – wyszeptał i ucałował czubek mojej głowy

- Dziękuję..

Przeszkodził nam mój telefon. Niechętnie wyjęłam go z kieszeni, po czym odebrałam. Dzwonił Misiek, który chciał się upewnić, czy aby na pewno zostanę z Olim. Wszystko potwierdziłam. Porozmawialiśmy jeszcze chwilę, ale Winiar stwierdził, że rozładowuje Mu się telefon i musi kończyć. Pożegnaliśmy się i zakończyliśmy połączenie.

- Braciszek? – zaśmiał się Libero

- Taak – wyszczerzyłam się

- Mm jak się czuje przed meczem?

- Mówił, że w miarę dobrze

- Ahmm.. Wracamy?

- Pewnie

Powędrowaliśmy w stronę samochodu siatkarza i ruszyliśmy w stronę powrotną. W pewnym momencie dostałam sms-a. Był on od Pauli.

„Leeenuuś :))) Boo wiesz.. Pamiętasz jak mi mówiłaś, że podobam się Fabianowi?? :D Too miałaś rację i tak jakby umówiliśmy się u nas w domu i tak sobie teraz siedzimy ii… Nie wiem jak Cię o to zapytać..”

„Czyli to taka kolacja ze śniadaniem, tak?? :D”

„Taak.. :)”

„Okey, okey.. :D Macie wolną chatę ;) Widzimy się rano :* Albo raczej po południu :D Udanej nocki! :*”

Ciekawe gdzie ja teraz będę spała! Yghh..

- Krzysiu.. – powiedziałam słodziutko

- Hm?

- Bo, ja teraz jestem bezdomna.. Nie przygarnąłbyś mnie??

- Nie ma problemu – wyszczerzył się

- No to dziękuję! – pocałowałam Go w policzek

Kilka minut później byliśmy już w domu siatkarza. Zjedliśmy kolację, którą razem przygotowaliśmy. Następnie jakiś film. Horroru nie chciałam i udało mi się ubłagać Igłę, żeby żadnego nie włączał. Obejrzeliśmy więc komedię. Potem Ignaczak poszedł pod prysznic, a ja ogarnęłam bałagan, jaki po sobie zostawiliśmy. Taka jestem mądra, że nie pomyślałam, o tym, żeby chociaż na chwilę pojechać do domu i wziąć jakąś piżamę… No ekstra!

- Nie idziesz po prysznic? – zapytał Libero siadając na kanapie

- Okazuje się, że nie mam w czym spać…

- Hahah.. Dam Ci swoją koszulkę – wystawił rząd swoich zębów i powędrował gdzieś na górę

Po chwili wręczał mi owy ciuch, a ja poszłam do łazienki. Przed opuszczeniem pomieszczenia przejrzałam się jeszcze w lustrze. Musze przyznać, że do twarzy mi w Jego koszulce.. Gotowa poszłam do salonu, w którym znajdował się siatkarz. Kiedy weszłam Libero spojrzał na mnie i dokładnie zmierzył od góry do dołu.

- Krzysiu zamknij buzię, bo Ci jeszcze mucha wpadnie – zaśmiałam się

- Yy.. No bo.. Ja..

- Dobrze, dobrze nie jąkaj się tak.. Wiem, że Twoim marzeniem było zobaczyć mnie ubraną, tak jak teraz.. – wyszczerzyłam się

-  No nie tylko.. Ale na razie może być -  uśmiechnął się cwaniacko

- Ej, ej, ej.. Panie Ignaczak..

- No, co tam?

- Nie rozpędzaj się tak..

- Dobrze, dobrzee..

- Masz przygotowane łóżko w sypialni, więc możesz już się kłaść

- A Ty?

- Ja śpię tutaj – rzekł wskazując kanapę

- Oo nie.. Mowy nie ma! Ja będę tutaj spała!

- Nie!

- Krzysiek! Śpię tutaj!

- Tak, to my się nie dogadamy..

- Zauważyłam..

- Masz jakiś pomysł?

- Tylko taki, żebyśmy spali razem..

- Wieesz, ja na to, jak na lato – zaśmiał się

- Mi też, to nie przeszkadza, tylko…

- Okey, wiem..

- To dobrze

- Idziemy spać?

- Idziemy

Powędrowaliśmy do sypialni. Przed snem porozmawialiśmy jeszcze, ale były to takie luźne tematy. Po upływie kilku godzin. No właśnie KILKU GODZIN. Ja nie wiem, jak to się stało, że tak szybko ten czas upłynął.. Wracając do tematu, to po upływie tego czasu zasnęliśmy. To znaczy prawie.. Jakoś nie mogłam spać.. Krzyśkowi chyba z zaśnięciem też się nie spieszyło, bo bez przerwy się na mnie patrzył..

- Zjawa jakaś, że tak się patrzysz? – zapytałam

- Niee..

- To dlaczego tak się gapisz?

- Bo jesteś piękna i zarąbiście wyglądasz w mojej koszu
lce..

- Mhm..

- Co mam zrobić, żebyś zasnął?

- To niestety nie takie proste skarbie..

- Ahaa.. Yy SKARBIE?

- Taaak – wyszczerzył się

- Interesujące..

- Dobra nie wiem, jak Ty, ale ja idę spać – dodałam

- Okey

Popatrzyłam chwilę w Jego oczy i lekko musnęłam Jego usta. Z każdą chwilą pocałunki stawały się coraz bardziej namiętne.. W końcu oderwaliśmy się od siebie. Krzysiek objął mnie ramieniem i jakoś udało nam się zasnąć. Przyznaję, że w Jego ramionach czułam się naprawdę bezpiecznie. Wiedziałam, że Mu na mnie zależy. Z resztą mi na Nim też.

_______________________________________________

Noo i jest piąteczka :D
Tak jakoś słodko wyszedł mi ten rozdział.. :D Niedługo powinno zacząć się coś więcej dziać.. :D Lenka w końcu zwierzyła się Krzyśkowi :D Co dalej będzie się działo, to na razie sama nie wiem.. :D Zobaczymy :D
A tak w ogóle to DZIĘKUJĘ za ponad 1000 wyświetleń!!!!! :***** <3333
Do napisania!! :*
Czytasz+Komentujesz=Motywujesz!! <3